'Ciao, Franco,' zei ik. 'Zijn de feste een beetje bevallen dit jaar?' Franco leegde twee suikerzakjes in zijn vingerhoedje koffie en antwoordde: 'Ja, prima. Abbiamo mangiato.'
We hebben gegeten.
Wat een onzettend Italiaans antwoord.
Een Nederlander zou het na deze vraag hebben over monopoly, DVD's, de schoonfamilie, de nieuwjaarsduik, boswandelingen of tropische stranden. Maar de Italianen hebben gegeten. En verder niets.
Had Franco iets bijzonders gegeten misschien? Nee hoor, met kerst gewoon de traditionele cotechino (een soort dikke, zoute, moddervette, gekookte verse worst) met bergen aardappelpuree, zonder welke die gemalen zwoerd-met-kaantjes onmogelijk weg te krijgen zou zijn. En op nieuwjaarsdag de jaarlijkse zampone (hetzelfde vette mengsel als in cotechino, maar dan in een varkenspoot gepropt) met gekookte linzen. Hoezo?
Elke bijeenkomst of gelegenheid, elk jubileum, bedrijfsuitje of familiefeest, iedere bruiloft of verjaardagspartij bestaat enkel en uitsluitend uit eten. Nou vooruit, drinken ook. En er mag bij gepraat worden. Bij voorkeur over de mate waarin de onderhavige maaltijd in de geheiligde traditie past.
We hebben gegeten.
Je zou haast denken dat eten voor de Povlakters nog steeds een gunst is die je ten deel kán vallen, maar waar geenszins op gerekend mag worden. Alsof ze voortdurend de hongerdood nabij zijn. En dat voor het welvarendste deel van een natie die, ondanks alles, tot de rijkste ter wereld behoort en mag aanschuiven bij de G7.
We hebben gegeten.
Wat een onzettend Italiaans antwoord.
Een Nederlander zou het na deze vraag hebben over monopoly, DVD's, de schoonfamilie, de nieuwjaarsduik, boswandelingen of tropische stranden. Maar de Italianen hebben gegeten. En verder niets.
Had Franco iets bijzonders gegeten misschien? Nee hoor, met kerst gewoon de traditionele cotechino (een soort dikke, zoute, moddervette, gekookte verse worst) met bergen aardappelpuree, zonder welke die gemalen zwoerd-met-kaantjes onmogelijk weg te krijgen zou zijn. En op nieuwjaarsdag de jaarlijkse zampone (hetzelfde vette mengsel als in cotechino, maar dan in een varkenspoot gepropt) met gekookte linzen. Hoezo?Elke bijeenkomst of gelegenheid, elk jubileum, bedrijfsuitje of familiefeest, iedere bruiloft of verjaardagspartij bestaat enkel en uitsluitend uit eten. Nou vooruit, drinken ook. En er mag bij gepraat worden. Bij voorkeur over de mate waarin de onderhavige maaltijd in de geheiligde traditie past.
We hebben gegeten.
Je zou haast denken dat eten voor de Povlakters nog steeds een gunst is die je ten deel kán vallen, maar waar geenszins op gerekend mag worden. Alsof ze voortdurend de hongerdood nabij zijn. En dat voor het welvarendste deel van een natie die, ondanks alles, tot de rijkste ter wereld behoort en mag aanschuiven bij de G7.
Zelf heb ik trouwens ook gegeten. En me eerlijk gezegd stierlijk verveeld.
Geen goede voornemens daar op het gebied van afvallen en matigen, begrijp ik?
BeantwoordenVerwijderenDat dan weer wel natuurlijk. Maar ná het eten graag.
VerwijderenJaja, eten. Dat doen ze hier ook, bij iedere gelegenheid weer. Of het nou een feestdag, een dag van een heilige, een verjaardag of Vaderdag is. Eten. Het liefst zo veel mogelijk en met veel mensen.
BeantwoordenVerwijderenIk snak ook wel eens naar de Nederlandse ´creativiteit´ dan.
Doen ze bij jullie ook aan lange lange tafels bij zo´n gelegenheid?
De lengte van de tafel hangt af van het aantal eters, maar inderdaad, die móeten allemaal aan dezelfde tafel zitten. Behalve, geheimzinnigerwijs, bij bruiloften.
VerwijderenWilde het lukken om de cotechino en de zampone weg te krijgen?
BeantwoordenVerwijderenEr mocht gelukkig bij gedronken worden.
Verwijderen