Met kerst werden we getrakteerd op klassiek Valpadaans winterweer: mist.
Merkwaardig hoe de natuur de gemoedstoestand van een depressielijder zo exact weet na te bootsen.
Dikke, dichte, grijze mist.
De dagen gaan log en zwaar. Buiten lijk je voortdurend te verdwalen en te verzuipen.
Binnen drommen de huisgenoten kleumerig rond het troostvuur, elkaars humeur met moeite verdragend. Voor het raam staat een grijze muur.
Binnen drommen de huisgenoten kleumerig rond het troostvuur, elkaars humeur met moeite verdragend. Voor het raam staat een grijze muur.
Merkwaardig hoe de natuur de gemoedstoestand van een depressielijder zo exact weet na te bootsen.
De mist dooft je zintuigen en sluit je op in je hoogstpersoonlijke grauwe treurcocon.
De wereld is onbereikbaar ver weg.
Je beweegt je geheel op de tast, in het wankele vertrouwen de dingen toch heus - hopelijk - op dezelfde plaats te vinden als altijd. Maar eigenlijk blijf je liever roerloos wachten tot het bestaan weer begint.
De wereld is onbereikbaar ver weg.
Je beweegt je geheel op de tast, in het wankele vertrouwen de dingen toch heus - hopelijk - op dezelfde plaats te vinden als altijd. Maar eigenlijk blijf je liever roerloos wachten tot het bestaan weer begint.
Metaforen dringen zich op. Maar is deze nevel het leven, of de dood? Het mentale vlak begint gevaarlijk te hellen. Vooral geen kerstfilm kijken, dat zou de genadeslag zijn. Een euro voor wie er nog even wat hout gaat halen, jongens.
Maar dan eindelijk regen. Een koude, miezerige winterregen. We voelen ons bevrijd.
Mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenDank je. Het gaat alweer een stuk beter :D
VerwijderenIk heb de kerst dit jaar compleet genegeerd, dat ging prima! En nu is het bijna klaar, vanaf begin januari is het toch alweer bijna lente, of niet?!
VerwijderenHebben de kinderen dan maar zelf in een hoekje met een dennentakje 'Stille nacht' zitten zingen? Dat hebben ze natuurlijk op die christelijke school geleerd, toch?
VerwijderenKolkende mist buiten, als je pech hebt, kan je de motorkap van je auto niet meer zien. Het huis niet warm te stoken. 's Morgens wakker worden met krullen, beschimmelde leren schoenen en tassen. en de greppels, bochten en vluchtheuvels die maar op je af blijven komen
BeantwoordenVerwijderenDat er ineens een vrachtwagen opdoemt die recht op je afkomt, afstand hooguit een meter of vijf, die écht onzichtbaar was. Dat je eigenlijk niet meer weet waar je schuur is. Of je brein. Jij begrijpt het.
Verwijderen