dinsdag 28 februari 2012

Man en maag

Mijn man is een Italiaan. Dat was niet helemaal de bedoeling, want ik had het - romantisch gesproken - eigenlijk niet zo op Italianen. Gelukkig is hij een volslagen atypisch exemplaar. Hij heeft geen smeulende donkere ogen en geen gelikt kapsel, draagt geen modieuze kleren of kekke schoentjes (die zijn er ook niet in maat 49) en kan zijn tijd wel beter gebruiken dan mij steeds zoete woordjes in mijn blozende oren te fluisteren.

We zijn ook erg verschillend. Hij vindt een autosloperij van ontroerende schoonheid. Hij is ruim twee keer zo zwaar als ik en droomt in een heel andere taal. Maar in de keuken komen we elkaar nader.

Dat ik als echtgenote-van-een-italiaan in aanmerking ben gekomen en nog immer voldoe, heb ik met name te danken aan de volgende omstandigheden:

  • Hij eet graag, veel en makkelijk. In tegenstelling tot de typische Italiaan vindt hij over de grens eten helemaal niet eng, en hij is dol op indische rijsttafel.
  • Zijn moeder is geen geweldige kokkin. Onderschat dit voordeel niet! De meeste mannen hier halen hun vrouwen het bloed onder de nagels vandaan door haar kookkunsten voortdurend met die van hun moeder te vergelijken, met desastreuze gevolgen voor de huwelijkse verstandhouding.
  • Als hij trek heeft in iets specifieks, maakt hij het gewoon even zelf.
  • En vooral: wentelteefjes! Mijn customised room-vanille dessertvariant heeft ons huwelijk al vele stormen doen overleven. Geldgebrek? Onoverbrugbare cultuurverschillen? Doorlopende verbouwingen? Drie baby's in nauwelijks vier jaar? Geen nood, na een stapel warme, welige wentelteven kunnen we er weer helemaal tegen.

4 opmerkingen:

  1. Aha. Dat maakt het een stuk makkelijker, die wentelteefjes. Heb je ook een recept?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik doe dat maar zo'n beetje uit de losse pols, maar ik wil wel een poging doen.

      - 5 dunne sneetjes droog witbrood (ik gebruik brood van harde tarwe, maar gewoon wit casino is ook prima), diagonaal doorgesneden
      - 1 ei (vers natuurlijk, van eigen kip :D)
      - vier zeer volle eetlepels suiker (ze houden hier van serieus zoet)
      - acht (?) druppels vanille-essence
      - eh, 150 ml room
      - doe dan maar iets van 250 ml melk, ook

      Leg de brooddriehoekjes in een platte schaal waar ze precies inpassen met z'n allen. Klop de andere ingrediënten goed door elkaar en schenk het beslag over het brood. Laten staan tot al het beslag is opgenomen. Bak de teven vervolgens in veel boter in een héle grote koekenpan goudbruin en een beetje krokant. Dien op met poedersuiker.

      Verwijderen
  2. Da's een goeie relatietip, die laatste. Hoewel ik denk dat ik zelfs dát niet lekker klaar kan maken. Ik ben wel heel goed in een beschuitje met hagelslag, is dat ook goed?

    En wat een geluk, een schoonmoeder die niet koken kan (-;

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh, dat klinkt inderdaad heel erg lekker. Hier ook eens proberen, ondanks dat we geen eigen kip hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Feedback, van welke aard dan ook, is welkom. Try me.